𝘞𝘢𝘯𝘯𝘦𝘦𝘳 𝘪𝘴 𝘪𝘦𝘮𝘢𝘯𝘥 𝘦𝘦𝘯 ‘𝘨𝘰𝘦𝘥𝘦’ 𝘠𝘰𝘨𝘢𝘥𝘰𝘤𝘦𝘯𝘵?⁣ Een lastige vraag en eentje waar we eindeloos over zouden kunnen praten. Maar als het gaat om Yin Yoga, dan is er voor mij één ding dat echt het verschil maakt: een goede docente begrijpt dat ieder lichaam uniek is. En precies daarom werkt Yin Yoga alleen als je het functioneel benadert.⁣ ⁣ Niet iedereen voelt een houding op dezelfde manier. Waar de één maar een klein beetje hoeft te buigen om de strekking te voelen, moet de ander misschien veel verder gaan om iets soortgelijks te ervaren. Yin Yoga is dus geen kopieeroefening van een perfecte vorm, het is een ontdekkingsreis. Een reis waarin je leert voelen wat jij nodig hebt om de functie van een houding te ervaren.⁣ ⁣ Als ik bijvoorbeeld een yogales volg via YouTube en de docent precies uitlegt hoe ik mijn armen of benen moet neerleggen, dan weet ik al snel: deze docent heeft nog niet helemaal door waar Yin Yoga werkelijk om draait.⁣ ⁣ Want het gaat niet om hoe een houding eruitziet, maar om wat hij voor je doet.⁣ Dat idee van ‘de juiste vorm’ is inmiddels achterhaald. Ieder skelet is anders gebouwd dus iedereen beweegt anders. ⁣ ⁣ Dus voor mij is Yin Yoga pas echt functioneel wanneer we loslaten hoe het lichaam er ‘moet’ uitzien. Dat is de ruimte waar voelen, ontdekken en écht thuiskomen in je lijf begint.

𝘞𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘪𝘯𝘴𝘱𝘪𝘳𝘦𝘳𝘦𝘯 💬⁣ Afgelopen weekend werd ik twee keer geraakt door simpele woorden die mij tot roerende inzichten brachten. Misschien betekenen ze ook iets voor jou en zo niet, dan is dat ook helemaal oké.⁣ ⁣ 𝐒𝐥𝐢𝐝𝐞 𝟐: tijdens een Yoga Nidra die ik vorige week donderdag deed, werd mij gevraagd om een ‘hartewens’ te laten opkomen. Een soort Sankalpa, maar dan voor de dag. Het woord dat bij mij omhoog kwam was rust. Niet veel later werd dat rusten mag. En uiteindelijk werd het: ik mag rusten. Poeh, die kwam binnen.⁣ ⁣ De afgelopen weken had ik mezelf behoorlijk gepusht. Tegen mijn natuurlijke stroom in. Werk voor de Yogaschool, ons huis, de (moes)tuin, taken die nooit echt ‘af’ zijn. Die simpele zin werd een zachte maar duidelijke herinnering. Een soort innerlijk fluisteren dat ik dacht allang te belichamen, maar blijkbaar opnieuw mocht horen: ik mag rusten.⁣ ⁣ 𝐒𝐥𝐢𝐝𝐞 𝟑: deze woorden kwamen tot mij via een verdwaalmoment op YouTube. Ik belandde bij een mini-docu over een vrouw met een bloemenboekerij, ergens in Amerika geloof ik. Ze vertelde over haar eenvoudige maar vervullende leven. Het werken op haar land, doen wat haar hart blij maakt. En dat raakte me. Want het bracht me weer even terug bij mezelf. Bij het besef dat wat ik op dit moment mag doen met de Yogaschool, mijn privéleven, alles wat ik heb en ben ⁣ dat dat genoeg is. Meer of anders is niet nodig. Het is genoeg.⁣ ⁣ 𝐒𝐥𝐢𝐝𝐞 𝟒: een gedicht van Robin Wall Kimmerer dat me raakte. Het herinnert me eraan dat ik mag blijven waken over mijn vuur. Dat ik mijn eigen fire keeper ben. En blijf.⁣ ⁣ En weet, als je dit leest: het is ook oké als deze woorden niet met je resoneren. Ze zijn niet trauma-bewust. En dat is ook oké.